Fotografia jest zbiór wielu różnych
technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego
obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii. Fotografia, powstała w XIX wieku, korzystała z wynalazków znanych już wcześniej. Przykładem jest camera obscura, znana już w starożytnej Grecji.Fotografia jest to również zawód oraz pasja, którą mogą wykonywać wszyscy ci, którzy pragną ukazać piękno świata niewidoczne gołym okiem.
Podstawowy podział technik fotograficznych
fotografia tradycyjna (błędnie określana jako analogowa) – od swego powstania oparta na chemii światłoczułych związków srebra. Dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną. Materiały fotograficzne dzieliły się na dwa rodzaje: pierwsze służyły do utrwalania obrazu w aparacie i produkowane były w postaci klisz ciętych, zaś drugie w postaci błon fotograficznych (filmów) perforowanych i błon zwojowych, najczęściej o szerokości 60 mm, które następnie musiały być wywoływane. Obraz zapisany na obu tych rodzajach materiałów mógł być przenoszony na papiery fotograficzne o różnych formatach.
- szlachetne techniki fotograficzne – techniki oparte o wykorzystanie światłoczułości i garbujących właściwości soli chromianowych, a także innych związków światłoczułych, np. gumy, pigmentu, bromoleju.
- fotografia cyfrowa – w tym przypadku rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym, ale w karcie pamięci, po uprzednim przetworzeniu światła /obrazu/ wpadającego przez obiektyw na sygnał elektryczny - w matrycy (np. w układzie CCD lub CMOS) zamontowanej w aparacie cyfrowym. Obiektywy aparatów cyfrowych są identyczne ze stosowanymi w aparatach do fotografii tradycyjnej, ale występują też w postaci zmodyfikowanej, np. z wbudowanymi mechanizmami redukcji wstrząsów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz